Geloof in het oosten door Theo Krabbe, Tc Tubantia dd 27 december 2012
Je bent een Syrisch-orthodoxe christen. Ben je ook geboren in Nederland?
„Nee, ik ben geboren in Beiroet in Libanon. Ik was een jaar of acht, toen ons gezin naar Nederland is gevlucht. Eerst woonden we in Echt (Limburg), we zijn daarna naar Zwijndrecht verhuisd, en tenslotte naar Enschede. De reden waarom wij uiteindelijk voor Enschede hebben gekozen heeft te maken met de Syrisch-orthodoxe kerk en het klooster in Glane. Verder hebben wij de meeste van onze familieleden in Twente wonen. Het was in het begin vrij lastig om in Enschede een huis te krijgen. Met een gezin van 5 hebben we eerst twee jaar in een paar kamers in de woongemeenschap De Wonne gewoond.”
Heb je familieleden of bekenden in Syrië wonen?
„Ja, vooral kennissen. Wij als Suryoye leven erg mee met de christenen in Syrië. We spreken er onder elkaar ook vaak over. Zeker met Suryoye die zelf uit Syrië afkomstig zijn en er familieleden, kennissen en vrienden hebben. Het is een drama wat zich in Syrië afspeelt, dat al veel te veel slachtoffers heeft gevergd en enorm veel leed onder de bevolking heeft veroorzaakt. Het begon als een strijd voor democratie en meer vrijheid. Maar het duurt veel te lang, president Bashar al-Assad is niet bereid af te treden. Sterker nog, een burgeroorlog is nu gaande in Syrië.
Voel je je sterk verbonden met je geloof?
„Ja. Ik kerk in de St. Yakub van Sroegkerk bij het Volkspark in Enschede. Nu ik getrouwd ben en door mijn werk komt het er steeds minder van. Het ene weekend werk ik, het andere weekend ben ik vrij. Als ik het weekend vrij ben, probeer ik wel naar de kerk te gaan. Maar dat lukt niet altijd. Na afloop van de kerkdienst is er altijd gezamenlijk koffiedrinken. Dat is echt een sociaal gebeuren. Dan spreek ik ook familieleden, vrienden en kennissen, die ik door de week niet altijd zie. Ik ga dus niet alleen naar de kerk vanwege mijn geloof, maar ook om de sociale contacten te onderhouden. Ik ben ook diaken. Een diaken van de tweede rang, “Qoruyo”. Ik assisteer de priester in de dienst. Bijvoorbeeld met de gezangen en met de Schriftlezingen.”
Wat betekent het geloof voor je?
„Het is een inspiratiebron voor mijn leven. Ik haal er de waarden en normen uit. Goed zijn voor mensen, of het nu je familie of buren zijn of mensen ver weg. Er zijn voor een ander. De tien geboden. Na het eten nemen mijn vrouw Sara en ik altijd een moment van bezinning in acht. Dan danken we God, we pakken de bijbel er bij, lezen dat aan elkaar voor en bespreken dat met elkaar. Wat kunnen wij uit die bijbeltekst leren? Wat kunnen wij betekenen voor de maatschappij? Ik probeer mijn steentje bij te dragen aan een betere samenleving. Dat is ook de reden waarom ik actief ben in de politiek.”
Wie is God? Welk beeld van God heb je?
„Dat is Jezus Christus. De Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië, die behoort tot de oriëntaals-orthodoxe kerken, verwerpt de zogeheten ‘tweenaturenleer’ van het Concilie van Chalcedon uit 451, dat Jezus Christus over zowel een menselijke als een goddelijke natuur beschikt. Jezus Christus is God. In de goddelijke Drieënheid (Vader, Zoon, Geest) neemt Jezus Christus de centrale plaats in.”
Welke bijbelteksten spreken je bijzonder aan?
„De bijbeltekst uit 1 Korinthiërs 13, vers 2. ‘Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar ik had de liefde niet, ik ware niets.’ En vers 13. “Deze drie dingen blijven bestaan; geloof, hoop en liefde. Maar de grootste van deze drie is de Liefde”. Mijn vrouw en ik hebben die tekst van vers 13 ook deze zomer op onze trouwkaart gezet. Je kunt wel gelovig zijn, maar als je geen liefde voor je medemens hebt, dan houdt het op.”
Geloof je in een hel?
„Ja, het moet een plaats zijn die heel ver af staat van God. Als je de bijbel er op naslaat, dan moet het volgens Mattheüs 25, vers 41 een plaats zijn waarin je voortdurend verbrandt wordt.
Hoe ziet de hemel er uit?
„Misschien als een fijne en veilige plek om te zijn. Waar God “alle tranen van hun ogen zal afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan”. Aldus Openbaring 21, vers 4.
Tc Tubantia dd 27 december 2012
Geloven in het oosten
door Theo Krabbe